ԱնձրևաԱՐԵՎախառը

Մի հետաքրքիր բան եմ նկատել, երբ դուրս եմ գալիս տանից,արև է շողում, ինչ էլ որ լինի 🙂

Չէ, գովքս չեմ անելու 😉

Ուզում է միալար անձրև լինի, ահավոր մռայլ եղանակ, երբ այլևս հույսի ոչ մի նշույլ չկա եղանակային փոփոխության, այդ ժամանակ երբ ես դուրս եմ գալիս, արևը թեկուզ մի կարճ ժամանակով երևում է:Սիրում եմ այդ պահը:Իսկ իմ սիրելի անձրևը, ամպրոպը սկսում են այն ժամանակ, երբ տուն եմ գալիս, հարմար տեղավորվում եմ սենյակումս` պատուհանի առջև,տաք շոկոլադ ու  մի որևէ գիրք ձեռքիս, անձրևը սկսվում է:

 Հիմա ասածս ինչ է, որ թեկուզ անձրև եմ սիրում, խենթանում նրա համար, անհույս ռոմանտիկի տպավորություն եմ թողնում, այնուամենայնիվ հոգուս խորքում արև կա, նոր ծագող, դեռևս ոչ այդքան ջերմ, բայց որը շիկանալու ու ջերմանալու բոլոր հավակնություններն ունի:Ուրախ եմ, որ այն կա ու առավել ևս որ այն զգում եմ:Իրականում ես կենսուրախ եմ, պայծառ, ժպիտով , այո կա մեջս անձրևային թախիծ ու մռայլություն, բայց դա ում մեջ չկա որ:

Իսկ այս արևը վերջին ժամանակներս եմ սկսել զգալ. վերջ տխրությանը, մոլորությանը….

Անձրև, արև, հետո էլի անձրև, հետո արև` մի փոքր անձրևոտ:Անձրևից թրջված ասֆալտ, նրանից բարձրացող տաք գոլորշի, մի խոսքով անձրևոտ արև 😀

 Ինչևէ…… վերջին ժամանակներս ինչ գրում եմ վերջում անձրև է ստացվում:Շատերը գուցե արդեն հոգնել են ու ատում են ինձ:Ինչ անեմ, երևի օրգանիզմիս պահանջն ա 😛 :Բլոգս էլ վերածվել է անձրևային բլոգի 😀

 Մի խոսքով ևս մեկ անձրևաարևախառը, թաց ու եթերային լուսավոր գրառում: 😉